Περιγραφή

Αμέτρητα τα φεγγάρια που λάμπουν πάνω στις στέγες της, κι οι χίλιοι αστραφτεροί ήλιοι που κρύβονται πίσω από τους τοίχους της. Αυτή είναι η Καμπούλ. Μέσα στους δρόμους της, δυο γυναίκες, η Μαριάμ και η Λεϊλά. Αν και τις χωρίζουν αρκετά χρόνια και πολύ διαφορετικές ιδέες για την αγάπη και την οικογένεια, τις φέρνει κοντά ο πόλεμος, η απώλεια και η μοίρα. Καθώς έρχονται αντιμέτωπες με τους κινδύνους στην πόλη τους αλλά και μέσα στο σπιτικό τους, η αρχική αντιπάθεια της μίας για την άλλη μεταμορφώνεται σε μια μοναδική σχέση μητέρας-κόρης. Μια σχέση που αποδεικνύει ότι η αγάπη μιας γυναίκας για την οικογένειά της μπορεί να την οδηγήσει στην αυτοθυσία κι ότι, τελικά, η αγάπη ή η ανάμνηση της αγάπης είναι το κλειδί για την επιβίωση. Ένα συγκλονιστικό χρονικό των τριών τελευταίων δεκαετιών του Αφγανιστάν. Ένα υπέροχο μυθιστόρημα για μια ανελέητη εποχή, μια μοναδική φιλία και ένα μεγάλο έρωτα!

Το βιβλίο γράφτηκε το 2008.

Αριθμός σελίδων: 544

Σχόλια

Πολλά βιβλία με συγκίνησαν, κάποια από αυτά με έκαναν να βουρκώσω, αλλά αυτό ήταν το μοναδικό που με έκανε να δακρύσω.

Μια σκληρή ιστορία, μιας σκληρής καθημερινής πραγματικότητας στην άγονη γη του Αφγανιστάν. Ο συγγραφέας, ο οποίος είναι Αφγανός στην καταγωγή περιγράφει την ζωή δύο από τις εκατομμύρια γυναίκες αυτής της χώρας, των οποίων το μέλλον ορίζουν άλλοι.

Ένα βιβλίο το οποίο με δίδαξε να εκτιμώ την καθημερινότητα και την ρουτίνα μου, καθώς λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, σε μια άλλη γη σε μια άλλη χώρα και άλλη κουλτούρα, η καθημερινότητα είναι βία και φανατισμός, και η ρουτίνα εκρήξεις, ορφάνια, χηρεία και οι θάνατοι παιδιών που παίζουν ξυπόλητα και ανέμελα σε σκονισμένους δρόμους.

Το βιβλίο αυτό είναι επίσης ένα μάθημα ιστορίας για μια χώρα που οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε μετά το 2001, τους Δίδυμους Πύργους, τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και τους Ταλιμπάν. Περιγράφει ιστορικά, πώς το Αφγανιστάν κάποτε ήταν αυτόνομο και πώς άρχισαν οι εμφύλιες συγκρούσεις. Περιγράφει την νύχτα που εισέβαλαν οι Σοβιετικοί, και τη μέρα που αποχώρησαν αφήνοντας πίσω το απόλυτο χάος. Και την ημέρα που ανέλαβαν οι Ταλιμπάν… Μια μέρα κατά την οποία όλοι πανηγύριζαν την ανεξαρτησία χωρίς να έχουν ιδέα για τον τρόμο που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Και μέσα σε όλα αυτά, μη ξεχνάτε τη Μαριάμ και τη Λεϊλά…