Στις Πολεμίστρες

Έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες. Κοίταξα κάτω, και προσπάθησα να διακρίνω αν ο εχθρός ήταν ακόμα εκεί.

Τίποτα… η απόλυτη ησυχία… πίσω από τα τείχη, κανείς.

Άκουγα μόνο το νερό που κατεβαίνει από τα χιονισμένα βουνά και τον παγωμένο αέρα που χαϊδεύει απαλά την πλούσια φυλλωσιά των δέντρων του δάσους.

Σήκωσα λίγο πιο ψηλά το κεφάλι, γονάτισα και τελικά στάθηκα όρθιος.

Τίποτα… η απόλυτη ησυχία… κάτω από τα τείχη, κανείς.

Χαμογέλασα.

Άναψα ένα πυρσό, κατέβηκα γρήγορα την πέτρινη σκάλα και έφτασα στην πύλη.
Ξεκλείδωσα μια μια και με κόπο τις βαριές κλειδαριές, που με τα χρόνια είχαν σκουριάσει, και άρχισα να σπρώχνω την σιδερόπορτα της πύλης με δύναμη. Οι τεράστιοι μεντεσέδες έτριξαν δυνατά καθώς η βαριά πόρτα άρχισε να ανοίγει αργά. Πρώτα μπήκε μέσα το φως και ακολούθησαν οι μυρωδιές του δάσους.

Στάθηκα μπρος στην ανοιχτή πύλη και παρατήρησα τριγύρω και πάλι προσεκτικά.

Τίποτα… η απόλυτη ησυχία… έξω από τα τείχη, κανείς.

«Τελείωσε» σκέφτηκα μέσα μου, τώρα μπορούσα να ησυχάσω…

Αισθάνθηκα κουρασμένος από την αγρύπνια τόσων χρόνων. Πήγα στο δωμάτιό μου και ξάπλωσα. Τα βλέφαρα είχαν αρχίσει να βαραίνουν, το μυαλό είχε αρχίσει να θολώνει και τα μάτια σιγά σιγά έκλεισαν.
————————————————————————————————————-
Δεν άκουσα τον πρώτο που βγήκε από το δάσος.

Ούτε το συνθηματικό άκουσα, που τάραξε λίγο την ησυχία της νύχτας.

Δεν είδα τους χιλιάδες πυρσούς που άναψαν ταυτόχρονα.

Ξύπνησα έντρομος όμως από τα ποδοβολητά των αλόγων και τις κραυγές των στρατιωτών.

Κοίταξα έξω από το παράθυρο του δωματίου και είδα τον εχθρό να τρέχει με λυσσασμένη μανία προς την ορθάνοιχτη πύλη.

Έκανα πανικοβλημένος να κατέβω αλλά ήταν πολύ αργά. Ο εχθρός ήταν ήδη μέσα. Έκαιγε, άρπαζε, λεηλατούσε. Η πόλη κυριεύτηκε… δίχως μάχη, δίχως αντίσταση καμιά.
——————————————————————————————————————–
Ξύπνησα καταϊδρωμένος απότομα, ανασαίνοντας γρήγορα…

Έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες. Ο εχθρός ήταν ακόμα εκεί.

Κατέβηκα γρήγορα την μεγάλη πέτρινη σκάλα και είδα με ανακούφιση την σιδερόπορτα της πύλης κλειστή.
——————————————————————————————————————–
Τα χρόνια έχουν περάσει και ο εχθρός συνεχίζει να με πολιορκεί. Αμίλητος, στη θέση του, περιμένοντας την ευκαιρία.

Και εγώ συνεχίζω να είμαι στη δική μου θέση… Έτοιμος και αποφασισμένος… Άγρυπνος φρουρός, στις πολεμίστρες της καρδιάς…