Αναζητούσα για να βρω χαρούμενους ανθρώπους
Κοιτάζοντας προσεκτικά σ’ όλης της γης τους δρόμους
Και κοίταζα και ρώταγα κι’ έψαχνα μ’ αγωνία
Μες τις πλατείες των χωριών και μες’ τα καφενεία.

Παντού οι άνθρωποι σκυφτοί και προβληματισμένοι
Έβλεπα νιους να κάθονται και να ‘ναι δακρυσμένοι
Έβλεπα μάνες να κρατούν τ’ ανήλικα παιδιά τους
Με αγωνία και αυτές μέσα στην αγκαλιά τους.

Θεέ μου – γυρεύω για να βρω λιγάκι ευτυχία
Κι’ όπου γυρνώ το βλέμμα μου υπάρχει δυστυχία
Κα ρώταγα και έψαχνα απάντηση να πάρω
Σαν’ να ‘μουν μες’ το πέλαγο και να μην βλέπω φάρο.

Και βρίσκω ένα γέροντα που είχε απαντήσεις
Και μού ‘πε τα προβλήματα έλα να τα μετρήσεις
Πολέμους-βία –έγκλημα- ανθρώπους μ’ αναρχία
Την ευτυχία θα την βρεις εις τα φρενοκομεία.

Και πράγματι περπάτησα και μόνο εκεί την βρήκα
Και όταν το κατάλαβα εγώ δεν ξαναβγήκα
Εκεί υπάρχουν άνθρωποι π’ όλο χαμογελάνε
Και καλημέρα σαν τους πεις αυτοί σου απαντάνε.

Άνθρωποι δεν υπάρχουνε με πρόβλημα και κρίσεις
Γιατί εδώ δεν διοικούν ποτέ οι κυβερνήσεις.
Γι’ αυτό και ‘γω χαμογελώ και είμ’ ευτυχισμένος
Δεν σκέφτομαι όπως παλιά δεν είμαι συγχυσμένος.

Γιάννης Μαυρογιάννης

Ιούνιος 2014