Ημέρα τρίτη

Την παιδική συνείδησή μου, ανέκαθεν την βασάνιζαν τύψεις.

Μέσα μου υπήρχε μόνιμα στημένη μια πολύβουη αίθουσα δικαστηρίου. Στην έδρα η λογική, ψυχρός δικαστής άκουγε μάρτυρες, ενόρκους και κοινό να καταθέτουν και να εκφράζουν απόψεις ταυτόχρονα. Στο εδώλιο, μια φοβισμένη και αθώα καρδιά περίμενε μια ζωή την αργοπορημένη υπεράσπιση.

Δίκαζα και ταυτόχρονα δικαζόμουν. Άπειρες δίκες, άπειρες καταδικαστικές αποφάσεις. «Εξ αμελείας» κακουργήματα.

Τώρα, που άλλοι με έχουν δικάσει και άλλοι με έχουν βρει ένοχο, τώρα, εδώ μπροστά στην ύστατη καταδίκη μου, φέρνω στη σκέψη μου μια μια όλες εκείνες τις άσκοπες και μάταιες εικονικές δίκες και προσπαθώ να ασκήσω έφεση για την κάθε μια ξεχωριστά.

Έφεση σε κλειστές και χαμένες υποθέσεις… Ξεχασμένες στα ετοιμόρροπα ράφια μιας σκονισμένης μνήμης…

—————————————————————————————————————–

Λένε πως όταν κοιτάς συνεχώς το ρολόι ο χρόνος κυλάει αργά. Ζήτησα ένα μικρό ρολόι κομοδίνου και το κοιτώ από το πρωί. Ούτε τα βλέφαρα δεν ανοιγοκλείνω.

Ο λεπτοδείκτης όμως κάνει τώρα την τελευταία του στροφή…

06:59:57

06:59:58

06:59:59

Ημέρα Τρίτη

Γιώργος Μαυρογιάννης Φεβρουάριος 2015
© copyrights protected
all rights reserved