Δύσκολα περνούσες απαρατήρητη. Επιβλητική παρουσία, στα λευκά ντυμένη, έσερνες πίσω σου ένα ολάκαιρο στρατό. Μια ατσαλένια δύναμη που στο πέρασμά της γκρέμιζε, κατέστρεφε, έκαιγε και ξανάκτιζε τα πάντα από την αρχή με μεταξένια χάρη.

Βασίλισσα του ναι και του όχι, της θύελλας και της γαλήνης, βασίλισσα των εντός και των εκτός.

Και γώ, ένα άσημο κατάμαυρο πιόνι, στις διαταγές ενός δουλοπρεπή, μέθυσου βασιλιά, βγαίνω μπροστά κι απέναντί σου, σ’ ένα θρασύτατα ηρωικό γκαμπί, με μόνους σύμμαχους ένα τρελό αξιωματικό και δύο τραυματισμένους ίππους.

Γίνομαι κόκκος άμμου στις κόρες των ματιών σου, αγκάθι στην παλάμη σου.

Κοιτάζοντάς σε, από την άκρη του φορέματός σου, σε διατάζω με τρεμάμενη φωνή σε οπισθοχώρηση και υποταγή!

Και συ γελώντας τόσο δυνατά που με αναγκάζεις να κυρτώσω το ήδη μικροσκοπικό κορμί μου, σηκώνεις το αστραφτερό σπαθί σου, και πριν το κατεβάσεις με ορμή, μου ψιθυρίζεις σαρκαστικά: «Σαχ… Σαχ Ματ».

Γιώργος Μαυρογιάννης Μάιος 2016
© copyrights protected
all rights reserved