Μη με κοιτάς που δείχνω να ανυπομονώ. Δεν ανυπομονώ για τίποτα πια. Δεν ξέρω αν για αυτό φταίει η ανεξάντλητη μου υπομονή, ή απλά η απάθεια που μου προκαλεί η παρουσία σου.

Κι αν δείχνω πως ταράζομαι, μη γελιέσαι. Τίποτα δεν με ταράζει πλέον. Ίσως για αυτό να φταίει η ηρεμία της καρδιάς μου· ίσως πάλι να φταίει το ότι η ύπαρξή σου με αφήνει ανησυχητικά αδιάφορο.

Γι’ αυτό και γω, μετά από ώριμη σκέψη και βαθύ συλλογισμό, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είσαι ευπρόσδεκτος να φιλοξενηθείς στο σώμα μου, εάν αυτό επιθυμείς, αλλά είναι ανεπιθύμητη η παρουσία σου μες την διάνοιά μου. Γιατί περιφέρεσαι άσκοπα σε αυτήν, σαν περιπλανώμενος εκτός νόμου· σαν αλήτης.

Γιώργος Μαυρογιάννης                                                                                                                     Ιανουάριος 2017
© copyrights protected
all rights reserved