Κουτσουρεμένα όνειρα κι ατροφικές ελπίδες, επιστρέφουν και ζητούν εξηγήσεις. Αφημένα στο έλεος του καιρού και του χρόνου, προσαρμόστηκαν βίαια κι αδιαμαρτύρητα, υλοποιούμενα μερικώς.
Περιπλανημένα στα φτωχά πανδοχεία της σιωπής, βρέθηκαν τυχαία στο δρόμο μου μετά από χρόνια απουσίας, εξαντλημένα και περαστικά, ζητώντας καταφύγιο για ένα μόνο βράδυ.
Κουτσουρεμένα όνειρα, γεννημένα σε νύχτες μοναξιάς, κι ατροφικές ελπίδες, μεγαλωμένες στις πολύβουες ημέρες μιας ατάραχης ζωής.
Κι εγώ, ένας δυσοίωνος ξενιστής, ξάπλωσα τρυφερά και στοργικά τους ακάλεστους ξένους, στην προκρούστεια κλίνη μου, και το πρωί που ξύπνησα, τους είδα ακόμα πιο μικρούς, να στρίβουν στη γωνία.
Γιώργος Μαυρογιάννης
Μάιος 2017
© copyrights protected
all rights reserved
Όταν ο χρόνος αλλάζει ουρανο... 
Κι αν με βλέπετε να στέκομαι συχνά μπρος στον καθρέφτη δεν είναι από φιλαρέσκεια, αλλά πρέπει κάθε τόσο να διορθώνω τη θηλιά που μ’ έχουν κρεμάσει…
Sent from my iPad
>
Μου αρέσει!Μου αρέσει!