Αυτά που εσύ κενά τα παίρνεις λόγια

μάθε πως είναι λόγια γραμμένα στο κενό.

Είναι λεξούλες που στροβιλίζονται

στο Έρεβος του χρόνου και της σκέψης.

Είναι στιχάκια που δεν πληρώσαν οβολό

κι όμως διαβήκαν ήδη τον Φλεγέθων.

Λόγια που γεννηθήκαν από χώμα και οστά

και όμως αρμενίζουνε στου Κωκυτού τις όχθες.

Είναι ο θρήνος στα χείλη του Ορφέα

είναι κι ο ψίθυρος στης Ευριδίκης το αυτί.

Είναι αυτά τα ζωντανά και ξεχασμένα

που ανταμωθήκαν μες τα Τάρταρα

κι όταν ενώσαν τις κραυγές τους

πέρασαν κι αναπαύτηκαν σε Ηλύσια Πεδία.

Γιώργος Μαυρογιάννης
Σεπτέμβριος 2019

© copyrights protected
all rights reserved