Και κάπως έτσι μάθαμε τι είναι ησυχία. 

Σε φασαριώδεις εμπορικούς  Συνέχεια →

Κουτσουρεμένα όνειρα κι ατροφικές ελπίδες, επιστρέφουν και ζητούν εξηγήσεις. Αφημένα στο έλεος του καιρού και Συνέχεια →

Μη με κοιτάς που δείχνω να ανυπομονώ. Δεν ανυπομονώ για τίποτα πια. Δεν ξέρω αν για αυτό φταίει η ανεξάντλητη μου υπομονή, ή απλά η Συνέχεια →

Δύσκολα περνούσες απαρατήρητη. Επιβλητική παρουσία, στα λευκά ντυμένη, έσερνες πίσω σου ένα ολάκαιρο στρατό. Μια ατσαλένια δύναμη που στο πέρασμά της Συνέχεια →

Και ήταν τότε που αποφάσισα να ταξιδέψω μόνος.

Τότε, όταν έριξα μια φευγαλέα και κλεφτή ματιά προς τον ατέλειωτο ορίζοντα της ύπαρξής μου.

Εκεί που το λιμάνι γίνεται Συνέχεια →

Είναι και αυτή η εμμονή να σου μοιάσω που μου παιδεύει τα μυαλά.

Είσαι το πρωτότυπο και έχω καταντήσει ένα φτηνό αντίγραφό σου. Ένα νόθο παιδί σου, μια πλαστή ιστορία και ένα κάλπικο κέρμα.

Ένα παραμύθι βασισμένο σε Συνέχεια →

Είμαι ένα μοναχικό δέντρο στο μέσο ενός καμένου δάσους.

Οι στάχτες ακόμα ανεμίζουν στον απαλό αέρα.

Υπάρχει ακόμα η Συνέχεια →

Αυτό το ανδρείκελο απέναντί μου δε λέει να κινηθεί.

Κενό από αισθήματα και σκέψεις, κοιτάζει βουβά και παθητικά εμένα, που μάταια προσπαθώ να του προκαλέσω γέλιο ή κλάμα.

Τα βρώμικα, κουρελιασμένα του ρούχα, μαρτυρούν ότι Συνέχεια →