Το Εκκρεμές

Η φωνή μου, ίσα που ακούγεται τώρα πια.

Αυτή η ανίατη ασθένεια με σκοτώνει και με ταλαιπωρεί αφάνταστα. Έχει κουράσει το σώμα μου, έχει θολώσει το Συνέχεια

Advertisement

Το πιο αθώο βλέμμα

Κι αν σου πω ότι μου λείπεις θα το πιστέψεις;

Ποτέ σου δεν πίστεψες κάτι από όλα όσα είπα. Με κοίταζες καχύποπτα, σιωπηλά και παγερά. Σχεδόν περιφρονητικά, κι ας μην το παραδέχτηκες ποτέ.

Τα μάτια σου όμως… τα μάτια σου πάντα Συνέχεια

Στις Πολεμίστρες

Έριξα μια κλεφτή ματιά πίσω από τις μισογκρεμισμένες πολεμίστρες. Κοίταξα κάτω, και προσπάθησα να διακρίνω αν ο εχθρός ήταν ακόμα εκεί.

Τίποτα… η απόλυτη ησυχία… πίσω από τα τείχη, κανείς.

Άκουγα μόνο το νερό που κατεβαίνει Συνέχεια

Η Τελευταία Μάχη

Κάθε πρωί ξεκινάμε για την Τροία. Μαζευόμαστε όλοι στο ίδιο σημείο, μοιράζουμε τα όπλα μας και ανεβαίνουμε στα πλοία. Κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι, κινούμε για άλλη μια μάχη. Την τελευταία μάχη, τη μάχη της νίκης

Σκουριασμένα σπαθιά, τρύπιοι θώρακες, Συνέχεια

Στην Έρημο του Χρόνου

Αμίλητοι περπατάνε χρόνια τώρα στην έρημο του χρόνου. Αιώνες ολόκληρους… Στην καυτή και εξαντλητική έρημο του χρόνου…

Ο πρώτος, ο παππούς, γέρος και κουρασμένος, θέλει απλά να Συνέχεια

Ο Χιονάνθρωπος

Ο χειμώνας τελειώνει και εγώ μικραίνω λίγο λίγο. Ζεστή ανθρώπινη καρδιά σε ψυχρό και κρύο σώμα χιονάνθρωπου.

Ο ήλιος στον ουρανό, ομορφαίνει την ημέρα. Χαϊδεύει τα λουλούδια, ζεσταίνει τα κρύα σπίτια, γιατρεύει Συνέχεια

Παιδικό Νανούρισμα

Πέρασαν βδομάδες μα δε λέει να φύγει η νύχτα.
Κοιτάζω κλεφτά έξω από το κλειστό μου παράθυρο και μόνο ίσκιους διακρίνω. Τους ψυθιρίζω στιχάκια μα χάνονται στο σκοτεινό του ουρανού. Τους μιλώ μα Συνέχεια

Κι όμως…

Πάντα θα υπάρχει η άλλη όψη, η άλλη γνώμη, η άλλη θέα. Κι όμως, στα δικά μου αυτιά όλα ακούγονται ίδια και στα δικά μου μάτια, όλα φαίνονται ίδια. Δεν ξέρω τί φταίει. Ίσως να φταίει το ότι είμαι κουφός και τυφλός…

Γιώργος Μαυρογιάννης Μάϊος 2014
© copyrights protected
all rights reserved

Γκρίζοι Ουρανοί

Τί μου κρύβουν τα κενά σου μάτια;

Τί υπάρχει πίσω από τα βαριά σου βλέφαρα;

Η αλήθεια, το ψέμα, ή μήπως η άγνοια;

Τί να κρύβουν οι Συνέχεια

Η Σφραγίδα

Κάποια άτομα είναι σαν τα δαχτυλικά αποτυπώματα… μοναδικά , που άμα σε αγγίξουν μια φορά αφήνουν το σημάδι τους πάνω σου, ανεξίτηλο σαν σφραγίδα που μαρτυράει μόνο ένα πράγμα… αθωότητα ή ενοχή.

Γιώργος Μαυρογιάννης Μάϊος 2014
© copyrights protected
all rights reserved